12 Şubat 2011 Cumartesi

Donus yolu

Ucak 20 dk rotarli....
Dedem hala yogun bakimda,zaturre ve devaminda kalp yetmeligi,87 yasinda..umarim yorgun kalbi dayanir bu hastaliga,yuruyerek cikar hastaneden,umarim ve umalim...
Dedemler buyutmus beni kucukken.cok sert adamdi.yolda yururken tanidiklari nerdeyse hazirolda dururdu.gercekten oyleydi.burdur kucucuk yer ne de olsa,herkes tanirdi onu..sunnetciydi kendisi.Bir beni korkutmazdi heybetli goruntusu..ne istersem yapar,nazimi cekerdi.naz derken tabiiki kereminki gibi naz degil.biz de haddimizi bilirdik tabii..
Ben hep guzel seyler hatirliyorum burdura dair..anneannemi 96 da kaybettik.bana soylemediler,istanbuldaydim,uzulurum diye cenazesine bile cagirmadilar beni..ben hep anneannemi yasar bildim..gormedim gittigini..
Dedem de yasasin istiyorum..guzel,guzel eceliyle gitsin vakti gelince anneannemin yanina..bakimsizliktan,zaturreden gitmesin!,,
Simdi birakip donuyorum onu.torunlarinin sayisi kadar yemek yedirdim,gururluyum....
Onun beni buyuturken yaptigi fedakarliklari ben ona yapamadim yaslandiginda.hep kendimize gore sebeplerimiz var tabii haklica oldugumuz..
Daha sik aramaliydim belki,daha sik gormeliydim,belki ikinci esinin eline birakmamaliydik kaderini..ne bileyim boyle seyler donuyor kafamda...
İcim burada kaldi,bedenim birazdan ucaga binip caanimin yanina gidecek insallah...
Bebeklik de yaslilik da zor sinav hakkaten.....

11 Şubat 2011 Cuma

Aylar sonra

YaZamiyorum.... Vaktimi buna ayiramiyorum.oysaki her gun yazmak istiyorum benim tontinom ne komiklikler yapiyor, nasil buyuyup beni her gun kendisine asik ediyor kaydetmek istiyorum ama olmuyor iste..
Her aksam kitap okuma seansindan sonra yaninda uyuyor numarasi yaparken uyuyakaliyorum, bir bakiyorum gene sabah olmus, artik yarin aksam yazarim diyorum ...
Havaalanindayim,sevgili dedem yogunbakimda.acilen yanina gitmeye calisiyorum,antalyaya..ve erken gelmenin avantajini kullanarak ipad den yazmaya calisiyorum ,umarim yayinlamayi da basaririrm..
Okula baslsyan kerem hastaliktan kurtulamayinca ara verdik simdilik..bizimki evde cok mutlu, kendi kendine oynuyor,sevinc icinde okula gitmedigi icin. Tek basina cok mutlu,bazi arkadaxlarini cok gormek istiyor bazisini hic gormek istemiyor..okul muduru, arkadaslari ozlemesi gerektigini,cocuklarla oynamayi istemesinin normal oldugunu soyledi.keremi tesvik etmeliymisim..yahu bu bizim kerem,diger cocuklara benzeyen bir seyi yok ki bu benzesin.Parka bile goturmek icin dil dokuyorum kerataya..hos gidince de donmek istemiyor!,,
Cocuga bir anda alerjik bronsit teshisi koydular,kac doktora gittik..pulmicort, ventolin deyince basim donuyor artik. Anneanneyi astimdan kaybedince kortizonlu ilaclar bende basdonmesi yapiyor.hic kullanmak istemiyorum.hatta dun aksam delianneyi ojudum tesaduf.cocuklara ayni ilaclari kullandigini ogrenince, sastim kaldim.her cocuk da alerjik astim nasil oluyor? Demek ki yanlis olan birsey var İstanbulda..nezle gibi hercocukta ayni teshis,ayni teshis....
İyi ki ayca ile tanismisim,iyi ki oda beni nushet hoca ile tanistirmis..adam bir okuyor bir ufluyor hic bir sey kalmiyor..saka saka.nuzhet ziyal akupunktur doktoru..haftada 3 gun keremi goturuyorum,laser akupunktur yapiyor.insaallah kortizonlara ihtiyacimiz kalmadan atlatacagiz bu alerjik bronsiti...ise yaradigini bilimsel olarak ispat ettigimde buradan duyuracagim.
Simdilik bir sikintimiz yok, burnmuz dahi acik.artik evde durmaktan mi, akupunkturdan mi bilmiyorim:))

Gelelim son donem laflarimiza
- anne, sen bana asik misin?
- asigim olm.
-ben de.

Anne olmek ne demek
- hi!,, ne dicez simdi.
Anne olme demek kaybolmak demek!

Bak zamaninda yazmazsan hatirlamiyorsun.gene unuttum yazacsklarimi.
Ama ozurum var,doktor kronik yorgunluk sendromu teshisi koydu.iyi bakiyorum su siralar kendime.beynim biraz sulanmis,duzelticez umarim.
Ucak kalkiyor. Simdilik bu kadar.