bu nisan ayından birşey anlamadım. ertesi gün gelsin diye yaşarken buldum son günlerde kendimi..artık yatıra mı bastım nazar mı değdi bilmiyorum ...
barcelona talihsizliğinden sonra Keremsiz ikinci denemeyi yapmaya Milanoya gittim.İzlanda'da volkan patlamaya kalktı.e durum böyle olunca ben ve diğer mimar türkler mahsur kaldık yaban ellerde. tam fuara(milano mobilya fuarı) gitmek için otelden çıkmışken gelen bir telefonla kendimizi ducato bir minibüsün için 8 türk mimar ve bir navigasyon cihazıyla Romaya giderken bulduk.tam 'the day after tomorrow 'gibiydi yolculuk..önce minibüsü kullanan kişi arabanın uzunluğunu anlamaya çalışırken sağ arkadan bir arabaya çarpıp kaçtık.daha sonra otobandaki yol çalışması nedeniyle tırla işaretler arasında sıkıştık,iki dikiz aynasından olduk.sonra bardaktan boşanırcasına yağmur başladı,heryerde şimşekler çakıyordu ve birden trafik durdu..inanılmaz bir görüntüydü.film gibi.sonra son sürat uçağı yakalamak için 9 saat yol gittik..allahtan THY 8 airbus göndermişti, havaalanına gelen biletini gösterip uçağa biniyordu.yani sabah 10 da başlayan yolculuğumuz sabaha karşı 5 de bizim evde sonuçlandığında ben sevinmekle şok arasında bir yerdeydim...
neyse eve geldim bir baktım Kerem geleneği bozmamış hasta olmuş,hemen doktora koştuk.bronşit başlangıcı deyince Kerem ilk antibiyotik seferine başladı,ee benim de uykusuz nöbetlerim devam etti.tabii bu kadar darbe Şebnem'i keser mi! yooo, ertesi sabah yardımcımız Kibar kaçtı.
bugün de dedem bizi ziyarete geldi.şuandaki görüntüm itibarıyla gerçek bir domestic ifadesiyle bu yazıyı yazdıgımı gözünüzde canlandırabilirsiniz.
bu yazının sonunda alnımın ortasına latin harflerle 'öldürmeyen darbe yüceltir' yazdırmaya karar verdim.
