bazen çok yoruluyorum koşturmaktan,koşturmaktan.tam öff diyeceğim zaman bir bakıyorum eve gelmişim oğlumu görmüşüm.ne sıkıntı kalıyor ve başka dert.tek gülüşü,yanaktan fıstık alışı yetiyor..tabii durum böyle olunca Kerem'in yaptıgı herşey hoşgörülüyor.bazen yanlış mı yapıyorum,acaba çocugum şımarık mı olur diye düşünmüyor değilim,sadece bir kaç saniye ama..
Kerem yerlere saça saça yemek yiyor,suları kaptan kaba dolduruyor.parmaklarını batıra batıra boya yapıyor.ve bunları yaparken inanılmaz mutlu oluyor.ben de diyorum ki o yatınca yerleri silerim bezleri yıkarım ne olur ki...bazen babamız bıle isyan ediyor mutfagın Kerem'den sonraki haline:)
ben nasıl büyüdüm bilmiyorum ama yassahlar olmadan kendisi deneyerek öğrensin diye yapıyorum ne yapıyorsam...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder